Het is niet de vraag óf je een geboortetrauma hebt... maar in welke mate (en wat je eraan kunt doen)

Door Viktoria Vagács | 21 maart 2022

Share on X (Twitter)Share on LinkedInShare on Pinterest

Geboren worden is één van de heftigste en meest indrukwekkende gebeurtenissen in een mensenleven. Het is onze eerste trauma. Zelfs als alles op het eerste gezicht goed is gegaan. Veel geboorten worden namelijk onterecht als ‘normaal’ bestempeld.

Ben je 30 jaar of ouder, dan is de kans groot dat je een geboortetrauma hebt.

Artsen dachten vroeger dat baby’s geen pijn konden voelen. Deze aanname had gruwelijke gevolgen. Wist je dat tot in de jaren ’80 baby’s zónder enige verdoving werden geopereerd?!

Zelfs bij open hartoperaties kregen zuigelingen enkel een spierverslapper. Later bij een onderzoek bleek dat deze baby’s in een shocktoestand zijn geraakt.

Ook bij een bevalling werd er vroeger niet veel rekening gehouden met de beleveniswereld en het pijnbesef van de pasgeborene.

Ben je ouder dan 30? Dan heeft de arts je waarschijnlijk ondersteboven laten bungelen en kreeg je een tik op je bil om je zo snel mogelijk aan het huilen te krijgen.

Baby ondersteboven

Je draagt de stress van je geboorte nog bij je.

Vele diep zittende overtuigingen over jezelf en over de wereld creëer je onbewust in de buik van je moeder, tijdens de bevalling en in het eerste uur na je geboorte. Het zijn je basis-programmeringen.
Ze bepalen voor een groot deel je karaktereigenschappen, de mate van je stressbestendigheid, je emoties en je gedrag.

Trauma in de buik
In de baarmoeder krijg je niet alleen zuurstof en voedingsstoffen van je moeder. Er is ook een emotionele uitwisseling. Als mama tijdens de zwangerschap angstig, depressief of gestrest is, dan neem je dat van haar over.

Je weet ook onbewust als je niet gewenst bent. Dit kan je de rest van je leven achtervolgen. Het vormt de basis voor een gevoel van minderwaardigheid, perfectionisme en de behoefte om mensen te ‘pleasen’.

Je gaat extra hard je best doen om gezien, gewaardeerd en geliefd te worden. Hierbij gaan veel vrouwen over hun eigen grenzen en laten zich uitbuiten en slecht behandelen in relaties.

Trauma tijdens de bevalling
Complicaties en ingrepen tijdens de bevalling kunnen ook een oorzaak zijn van geboortetrauma. Denk maar eens aan het opwekken van de bevalling met medicatie, verdoving of een keizersnee.

Zelfs een natuurlijke bevalling is al een trauma op zich. De veilige, warme baarmoeder waar je (als het goed is) 9 maanden in zat, komt tot leven en perst je kwetsbare lichaampje door het nauwe geboortekanaal.
Zowel een lange (>18 uur) als een snelle (< 3 uur) bevalling is traumatiserend.

Tijdens de uitdrijving kan er ook van alles misgaan: weeën die beginnen voordat er een ontsluiting is, klemzitten in het bekken van je moeder of bijna stikken door de navelsteng die om je nek gewikkeld is.
En wat dacht je van een schedelelektrode die vroeger klakkeloos in het hoofdje van de baby werd gedraaid? En dit allemaal nog voordat je ter wereld bent gekomen!

Trauma na de geboorte
Een ruwe behandeling na de geboorte kan ook traumasporen achterlaten. We hebben het al gehad over de tik op de billen en het ondersteboven hangen van een baby.

Maar soms moet er grof ingegrepen worden omdat het om leven en dood gaat. Denk maar bijvoorbeeld aan een tang- of vacuümverlossing, beademing of reanimatie.

Het eerste uur na de bevalling is cruciaal voor je ontwikkeling. Als pasgeborene heb je warmte, veiligheid en hechting (co-regulatie) met je moeder nodig om de stress van de bevalling los te laten.

Vroeger was men ook minder bewust van het belang van dit gouden uur. Het kan zijn dat je meteen na je geboorte bij je moeder bent weggehaald om je te wassen, te wegen, aan te kleden en zodat je mama kon rusten.
Het trauma is nog dieper als je in een couveuse moest liggen. Of als je bent afgestaan ter adoptie.

Als de binding met je moeder niet spoedig hersteld wordt, leer je op een prille leeftijd dat je voor je overleving niet op anderen kunt rekenen. Zowel fysiek, mentaal als emotioneel wordt er dan een basis gelegd voor stressgevoeligheid. Daarnaast kun je last krijgen van hechtingsproblemen.

Na een traumatische geboorte blijven mensen overgevoelig voor spanningen.

Bij stressvolle, pijnlijke en traumatische ervaringen gebeuren bij iedereen een aantal dingen, zonder dat je hier bewust van bent:

In je lichaam wordt er energie vrijgemaakt om te vluchten of te vechten. Aangezien je als baby beide niet kan, gaat je systeem in de bevriezing.

Hierbij zet je je ademhaling op slot om de pijn niet te voelen. Het gaat hier zowel om fysieke als emotionele pijn. Daarnaast slaat je lichaam de energie en de spanning van de onafgemaakte vecht-/vluchtreactie op in je spieren, weefsels en cellen.

Jij herinnert je hier later niets meer van, maar je onderbewustzijn en je lichaam nog wel. Je draagt de spanning van je trauma’s nog letterlijk in je.

Het trauma rondom je geboorte drukt een stempel op de rest van je leven, zolang je hier niet mee aan de slag gaat.

Gelukkig kan dat met lichaamsgerichte trauma therapie en ademwerk.

Bepaalde soorten ademwerk zoals Rebirthing- en Holotropic Breathwork kunnen je in contact brengen met de diepste lagen van je onderbewustzijn en je lichaamsgeheugen.

Zo kun je (geboorte)trauma’s en onverwerkte stukken uit je vroegste kinderjaren helen.

Doe mee met de Ademcirkel:

Zaterdagavond 16 april organiseer ik een Ademcirkel voor vrouwen met geboortetrauma in Arnhem.

Hierbij combineer ik Trauma Release met Body Remembers Trauma Therapie, Rebirthing Breathwork en Regressie.

Voor meer info en aanmelden ga naar Events:

  Events  
Ademcirkel bij Home of Zen